Jessie, hoe moet ik me dat voorstellen: een supermarkt en ontmoetingsplek in een? “Het hoort bij elkaar. Het idee van de lokale supermarkt is dat het een soort kapstok is voor ontmoetingen. Mensen kunnen hier anderen ontmoeten die in dezelfde situatie zitten of ze kunnen een gesprekje aanknopen met de gastheer. Er zijn mensen die meer komen voor een praatje dan voor spullen! Het idee voor deze sociale supermarkt komt oorspronkelijk uit België en sinds drie jaar hebben we het ook in Nederland.

“Hoe komen jullie aan artikelen voor de supermarkt? “We zijn begonnen met particuliere donaties en giften van kerken. Tegenwoordig hebben we ook contact met een flink aantal supermarkten waar we regelmatig food en non-food-producten op kunnen halen in de magazijnen. Daarnaast doen we inzamelingsacties en werken we samen met scholieren die een maatschappelijke stage moeten doen. Die staan dan bij een supermarkt en vragen consumenten of ze een product willen doneren aan de Sociale Kruidenier. Dat werkt goed: mensen willen graag iets goed doen voor iemand die het wat minder heeft. Het nadeel is wel dat we hiervoor veel vrijwilligers nodig hebben, die de spullen ook weer ophalen.”

Jullie hebben niet alleen lokale vrijwilligers, maar ook Europese Vrijwilligers. Waarom hebben jullie hiervoor gekozen? “Het is heel fijn dat iemand zich voor langere tijd verbindt aan het project. Europese Vrijwilligers zijn vaak jonge mensen; ze zijn flexibel, vol energie en hebben veel ideeën. Ik vind het handig dat je bepaalde verantwoordelijkheden bij ze neer kan leggen en ik merk dat dat onze organisatie echt ontlast. De jongeren brengen een verfrissende energie in het team. We hebben een groep mensen van verschillende leeftijden en culturen, dus dat geeft veel dynamiek. Het is leuk om iemand met een heel andere achtergrond hier te hebben werken, maar er zitten ook nadelen aan. De manier waarop je met elkaar omgaat is toch even aftasten en de taal is ook een ding. Als je geen Nederlands spreekt, dan kan je eigenlijk ook niet achter de kassa werken of een goede gastheer zijn. Onze klanten spreken toch vooral Nederlands en Arabisch en niet zozeer Engels of Duits. Gelukkig heeft Nick snel Nederlands geleerd. Je merkt dat klanten echt eerder een relatie met hem aangaan nu hij de taal spreekt.”

Zie je de vrijwilligers groeien in hun werk? “Zeker! In het begin zijn ze vaak nog schuw, maar je merkt dat ze na een paar maanden al veel zelfverzekerder zijn. Op het einde hebben ze bepaalde taken die ze helemaal zelfstandig uitvoeren, wat heel inspirerend is. Zo scheurt Nick nu gewoon weg in de Piaggio, de driewieler waarmee wij producten ophalen. Dat doe ik hem nog geeneens na! De Europese Vrijwilligers zijn heel eager en nemen alles in zich op. Dat is heel gaaf om te zien.”

Hoe zorg je dat Nick zich thuis voelt hier? “We hebben intern van tevoren natuurlijk goed overlegd: wie doet wat? We vogelden uit wie welk onderdeel ging begeleiden. Zo doe ik samen met een collega de begeleiding op het werk, maar Nick heeft ook een mentor die checkt of alles lekker loopt en hoe zijn project gaat. En zijn buddy, een andere Duitser die in Nederland is blijven hangen, zorgt voor gezelligheid en leuke dingen doen buiten het werk. Bij de selectie van Europese Vrijwilligers skypen we altijd met de kandidaten en we ontvangen hun motivatie en cv. Maar ja, dat laatste zegt niet alles hoor. Vaak zijn ze pas 17 of 18, dus wat hebben ze dan al gedaan? We kijken vooral naar het maatschappelijk hart van iemand, de zelfredzaamheid en het enthousiasme. Veel social skills dus!”

Nick, je zit nu twee maanden bij de Sociale Kruidenier en blijft hier nog acht maanden. Wat heb je in deze eerste maanden geleerd? “Werken met mensen die hulp nodig hebben is compleet anders dan toen ik naar school ging. Ik leer hoe het is om met mensen te praten die problemen hebben en in een andere situatie zitten. Ik merk dat luisteren vaak al genoeg is, dat mensen graag hun verhaal kwijt willen. Als ik niet weet hoe ik met situaties om moet gaan dan vraag ik het aan de mensen om me heen, maar ik ben nu al veel onafhankelijker dan toen ik nog bij mijn ouders thuis woonde. Ik woon op mezelf, beslis dingen zelf…Dat is allemaal nieuw voor mij.

“Wat doe je als je niet aan het werk bent in jouw project? “In het weekend ontdek ik de stad. Ik sport en heb vrijwilligers in andere steden leren kennen. Die probeer ik te bezoeken. Ik mis Duitsland maar een beetje. Mijn familie, vrienden en huis natuurlijk, maar eigenlijk gaat het heel goed hier!”