Niets voor mij, toch?

‘‘Eerlijk gezegd was ik nooit echt van plan om voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Ik vond het idee zelfs een beetje eng, maar toen ik op mijn 21e afstudeerde, wilde ik nog niet direct gaan werken. Dat was het moment waarop het idee van vrijwilligerswerk in het buitenland opkwam.

Het werd Sardinië, een Italiaans eiland dat ik amper kende voordat ik daar aankwam. Ik belandde in een dorp in de bergen van het eiland: Gavoi. Je kunt je voorstellen dat dit wel even anders was dan het Hilversum waar ik vandaan kwam!

Ik ging als Europees Vrijwilliger aan de slag om de jongeren van Sardinië te leren over de Europese mogelijkheden die er ook voor hen bestaan – bijvoorbeeld dat ze met subsidie van Erasmus+ kunnen studeren in het buitenland. Dat paste mij goed. Ik vind het belangrijk dat álle jongeren op de hoogte zijn van hun kansen; niet alleen degenen voor wie het vanzelfsprekend is.

Mijn dagen waren afwisselend. Ik had verschillende taken. Een groot deel van mijn werk bestond uit het informeren van jongeren over de kansen die er buiten hun dorp en regio bestonden en ik hielp hen deel te nemen aan Europese projecten. Maar ik heb ook Engelse huiswerkbegeleiding gegeven aan kinderen van een jaar of twaalf en geholpen bij een project over duurzaamheid.

We hadden een project genaamd 'Sportello in Spalla', vrij vertaald ‘informatiedesk in je rugzak’. Een echte informatiedesk over buitenlandmogelijkheden waar mensen zelf naartoe komen, dat werkt niet zo goed op Sardinië. Er is nauwelijks openbaar vervoer is en je komt nergens makkelijk. We lieten de jongeren dus niet alleen naar ons komen, maar bezochten ook verschillende dorpen op het eiland om presentaties te geven. Zo heb ik een aantal jongeren echt kunnen helpen.

De dorpjes op Sardinië waren niet groot, maar ik heb me zelden eenzaam gevoeld. Op het project werkte ik samen met een Spaanse en een Tsjechische: beiden ook jongeren die Europees Vrijwilligerswerk deden. Ook deelden we een appartement in Gavoi – wat werd geregeld door het project.

Het eiland over

Het was de eerste keer dat ik op mezelf woonde. Daar heb ik veel van geleerd: ik was helemaal niet gewend om iedere dag te wassen en te koken! Ik heb dus moeten uitvogelen hoe dat allemaal gaat. Het ging een paar keer een beetje mis, maar het voelde ook wel van: “Yes. Ik ben hier gewoon alles zelf aan het doen.” Dat gaf me een gevoel van vrijheid. En ik weet nu ook dat ik me op verschillende plekken thuis kan voelen.

In de weekenden ging ik naar de dichtstbijzijnde stad, die voor Nederlandse begrippen alsnog heel klein is, of met collega’s hiken in de bergen. Die hikes waren ontzettend mooi en leuk. In de zomer heb ik twee weken vrij genomen. Toen kwam er familie uit Nederland en zijn we samen het eiland over gereisd.

Presenteren in het Italiaans

Mijn buitenlandavontuur is niet alleen geslaagd omdat ik een hele toffe tijd had: ik spreek nu ook vloeiend Italiaans! Voor ik vertrok heb ik nog snel twee weken geoefend met Duolingo. Ik sprak dus slechts een paar woorden toen ik aankwam. Maar ik pikte het gelukkig snel op en na een paar maanden deed ik zelfs mijn presentaties in het Italiaans. En dat terwijl ik vroeger helemaal niet van presenteren hield! Hier heb ik de rest van mijn leven wat aan.''

Tips van Esther

• Zoek iets dat bij je past, er zijn heel veel mogelijkheden.
• Je weet pas of het iets voor je is, wanneer je het probeert. Als je twijfelt, gewoon doen!
• Wees flexibel. Niet alles loopt altijd zoals je verwacht.
• Sta open voor nieuwe ervaringen, mensen uit andere landen en dingen die je misschien niet snel zou doen.