Het Rouwcafé: van verlies naar verbinding
Op 21-jarige leeftijd verloor Cyril zijn vader. Hij had een fijne vriendengroep om mee te praten, maar omdat hij de eerste was die zoiets overkwam, miste hij een stukje herkenning. Hij bedacht samen met vier andere jongeren om een Solidariteitsproject op te zetten waarbij jongeren die een dierbare zijn verloren op een informele manier samenkomen: het Rouwcafé.
Een safe space voor iedereen
Cyril is vrijwilliger bij Humanitas: een grote vrijwilligerswerkorganisatie met meerdere initiatieven voor rouw. Eén initiatief daarvan is de Lotgenotengroep Rouw. Hierbij volgen jongeren gedurende een paar maanden een gestructureerd traject. Twee jongeren uit zo’n groep wilden na dit traject contact blijven houden, maar dan op een informelere manier. Via deze weg kwamen Cyril en een anderde jongere met hen in contact. “We hebben met z’n allen om tafel gezeten en wilden een toegankelijk platform voor iedereen, omdat zo’n lotgenotengroep voor sommige mensen juist te intensief is. Het moest een safe space worden waar niks moet en de deuren open staan. Zo ontstond het Rouwcafé.
Tijdens het maandelijkse Rouwcafé komen we in Amsterdam samen om te eten en soms organiseren we een leuke activiteit, zoals een kookworkshop. Met zo’n activiteit werk je samen naar een doel toe en dwing je mensen om te praten, waardoor je een diepere connectie krijgt.’’
“Ook al is elke situatie anders, hier hoef je niet uit te leggen hoe je je voelt. Zeker op jongere leeftijd, ben je vaak de eerste die een ouder of andere dierbare verliest. Dan kun je je heel eenzaam voelen. Het doel van het Rouwcafé is om dat te bestrijden en mensen in staat te stellen op eigen kracht een netwerk van steun om zich heen te bouwen. Als je binnen het Rouwcafé mensen spreekt is dat fijn, maar als je daarbuiten afspreekt met jongeren uit de groep, vind ik dat alleen nog maar mooier.’’
Voldoening en uitdaging
“Het geeft me een gevoel van trots en voldoening als ik zie dat jongeren er iets uit halen. Ze komen terug, dus dat betekent dat ze het waardevol vinden om hun tijd hieraan te besteden. Zelf merk ik ook dat ik er veel aan heb en over mijn eigen verlies nadenk. Het heeft een wederzijdse helende werking.’’
Nu de groep groeit, ziet Cyril eilandjes ontstaan. De ene groep praat gezellig over een film en de andere groep heeft een heel serieus en intiem gesprek over hun verlies. “Ik vind het mooi dat dat naast elkaar kan bestaan. Ik denk dat dat zowel het middel als het doel tegelijk is.’’
“We hebben ook weleens gezien dat het voor iemand even te veel werd. Die ruimte moet er ook zijn, precies omdat de emoties van het rouwproces zo onvoorspelbaar zijn. De volgende uitdaging, omdat we zo aan het groeien zijn, is om ervoor te zorgen dat de persoonlijke connectie blijft.’’
Meer impact maken door subsidie
We waren al begonnen met het Rouwcafé, maar door subsidie van het European Solidarity Corps konden we het naar het volgende niveau tillen. De subsidieaanvraag was een flink karwei, maar het heeft ons de kans gegeven om het gestructureerd aan te pakken. De subsidie geeft ons de financiële ruimte om de activiteiten te organiseren en daardoor meer impact te maken. Het stelt ons in staat om extra dingen te doen en jongeren beter met elkaar te verbinden.
We hebben nu een goed fundament neergezet waarop we verder kunnen bouwen. Als ik groot mag dromen, zou ik het graag uitbreiden naar andere steden, andere landen zelfs, maar het is voor mij een leerpunt geweest om niet te snel te gaan. De belangrijkste prioriteiten zijn de kwaliteit en impact. Groei is niet het belangrijkste doel. Of ik nogmaals subsidie aan zou vragen? Met hoofdletters: JA!
“Met eigen ogen zien dat er daadwerkelijk geld gaat naar initiatieven die zich inzetten voor de samenleving, die missie steun ik volledig.”
Cyril
