1. Dit project is tot stand gekomen via Werkervaringsplekken en Banen, een subsidielijn die in het programma European Solidarity Corpsd 2021 - 2027 niet meer bestaat.

Gedropt in een vreemd land met een vreemde taal

Leren doe je door ervaren,” vertelt Floris, één van de coördinatoren van Buitendoor. Dat is de achterliggende gedachte wanneer de trainees Alma, Kaloyan, Otto en Kühle kort na de eerste ontmoeting overdonderd worden met een dropping. Later geven de jongeren aan dat een dergelijke ijsbreker ervoor zorgt dat ze in snelle tijd met elkaar en Nederland vertrouwd raken, maar op het moment zelf is dat anders. “Ik geloofde mijn oren niet toen ik hoorde dat ook jonge kinderen op verjaardagsfeestjes in een vreemde omgeving worden achtergelaten en de weg naar huis maar moeten vinden,” vertelt de Zweed Kühle. “Dat geeft duidelijk aan hoe veilig Nederland is.”

Gelukkig kent de dropping van de trainees een goed einde. De jongeren komen terecht op de plek waar ze in één trainingsweek klaargestoomd worden om hun eerste kamp te begeleiden; kampen voor vooral schoolklassen, die ter bevordering van de sfeer en samenwerking gehouden worden in een gigantisch boomhuttendorp op de Veluwe en in de Ardennen. Floris: “Het belangrijkste? Plezier maken!” En dat is gelukt: “De tijd is voorbij gevlogen,” vertelt Otto uit Letland. “Doordeweeks sliepen we op de kampen en in het weekend bij vrijwilligers van Buitendoor. Allerlei nieuwe activiteiten en verantwoordelijkheden die ik nooit eerder had gehad, in een vreemd land, in een vreemde taal… Heel vermoeiend, maar ook heel leuk."

Een waardevolle ervaring voor iedereen

De taalbarrière speelde zeker met jongere kinderen een rol. Over de reden om dan tóch buitenlandse jongeren op te leiden, zegt Floris: “Het zijn lang niet altijd alleen de trainees die zich ontwikkelen. Wij, van Buitendoor, en de deelnemers aan de school- en zomerkampen, doen dat net zo goed. Door samen te werken leer je over elkaars cultuur en kijk je met een nieuwe blik naar zaken die vanzelfsprekend lijken.”

Het is geen wedstrijd wie het meest van wie leert, maar mocht dat wel het geval zijn: de trainees gaan er met de eer van door. Als je ze vraagt wat ze opgestoken hebben van hun tijd in Nederland noemen ze bijvoorbeeld “grote groepen begeleiden om samen iets gedaan te krijgen” en “conflictbemiddeling”. “Die directe Nederlanders kunnen aardig tegen elkaar te keer gaan,” legt Alma uit. Kühle laat aan de hand van allerlei spelletjes zien, welke nieuwe methoden hij heeft geleerd om een groep te laten kennismaken met elkaar. En Kaloyan is niet meer bang om te spreken voor grote groepen. Hij heeft al een volgend plan: hij wil via het European Solidarity Corps jongeren uit het buitenland in zijn biologische kassen in Bulgarije verwelkomen.