“Het was de eerste keer dat ik voor langere tijd alleen weg ging, naar het buitenland. De eerste keer alleen vliegen en de eerste keer helemaal op eigen benen staan. Ik kon niet even snel de trein naar huis nemen of mijn moeder bellen om te vragen hoe ik iets moet doen. Al het contact met thuis ging via de post en soms via de telefooncel op de hoek van de straat waar ik woonde.”

Straatgroepwerk in de Midlands

“Net als Hayo, de vriend met wie ik naar Engeland ging, studeerde ik Culturele en Maatschappelijke Vorming (CMV). De jongerenwerker van het jongerencentrum waar Hayo stage liep liet ons een flyer zien van EVS en dat leek me wel wat! Ik moest bijna afstuderen, maar had alleen een stage van 10 maanden gelopen en had het gevoel dat dat veel te kort was. Moest ik nu al een baan gaan zoeken? Ik kon me er niks bij voorstellen en wilde graag wat extra ervaring opdoen, dus EVS was een perfecte oplossing.

Een jaar woonde ik in Wolverhampton, maar ik werkte in een aansluitende borough (een soort gemeente). Ik werkte vooral op straat, met straatgroepwerk. Het was mijn taak om contact te leggen met groepen jongeren die op straat rondhangen, een vertrouwensband op te bouwen en te kijken wat voor thema’s er bij deze jongeren leven. Dat was niet niks! Mijn borough was de vierde meest achtergestelde regio in Engeland buiten Londen, dus de problemen waren serieus. Samen met mijn collega heb ik een lespakket ontwikkeld waarmee jongeren elkaar aan de hand van kunst bewust kunnen maken van bijvoorbeeld racisme. Waar gaat racisme over? Wat doet het met iemand? En wat doet het met mij?”

Ervaring voor de rest van mijn leven

“Na mijn jaar EVS ben ik even in terug in Nederland geweest voor mijn studie, maar mijn afstudeerproject heb ik weer in Engeland gedaan. Op dezelfde plek, bij dezelfde organisatie. Ik heb daar toen zelfs een betaalde baan gehad! En ik had een vriend, een Franse jongen die ik daar ontmoet had. Toen ik echt terug naar Nederland ging was dat dan ook enorm wennen. In Engeland had ik een huis, een vriend en een baan, maar in Zwolle moest ik opnieuw beginnen. Maar dat is goed gekomen hoor!

Wel heb ik enorm veel aan mijn EVS-ervaring te danken. Niet alleen omdat het me geleerd heeft om op mijn eigen benen te staan, maar ook omdat Engeland qua jongerenwerk voor lag op de rest van Europa. Ik had binnen mijn werkgebied daarom een voorsprong wat betreft thema’s, methodiek en werkwijzen en daar kon ik heel veel mee in Nederland. Het heeft me ook gevormd in hoe ik naar mijn werk kijk. Ook nu nog gebruik ik veel van het gedachtengoed dat ik daar leerde in wat ik doe met studenten.”

Iedereen naar het buitenland?

“Zowel als docent als persoon vind ik eigenlijk wel dat alle jongeren een internationale ervaring op zouden moeten doen. Niet per se voor een langere periode zoals ik, maar in ieder geval een keer een week in het buitenland zijn, een andere taal spreken en samenwerken met mensen met een andere achtergrond en cultuur. Het is zo leuk en leerzaam om te ontdekken dat wat voor jou normaal is voor een ander misschien niet zo normaal is. Wat is dan eigenlijk normaal? Wie bepaalt wat normaal is? Dat is voor mij een belangrijke les geweest.”